"W obcym ciele" i trochę przemyśleń

Tak brzmi tytuł nowego programu będącego wyświetlanym w soboty o godzinie 22 na TVN Style. Dlaczego akurat o tym wpis? Otóż jak pewnie wiedzą Ci, którzy śledzą mój blog - interesuje się tematem transseksualizmu. Właśnie temat osób TS (trans) jest poruszany w tym programie, w którym właśnie oni występują jako główni bohaterowie. Szczerze mówiąc podziwiam osoby, które zdecydowały się na publiczne, masowe ukazanie swojego wizerunku, ale jeszcze bardziej przeszłości związanej z ich życiem, także teraźniejszości i reszty planów na życie. Bohaterami są osoby, które albo są już po korekcie płci, bądź zmierzają ku niej wykonując wstępne badania. Ten serial pozwala na towarzyszenie tym osobom w ich życiu, tak by ludzie oglądający mogli poczuć choć odrobinę empatii.

Jestem w pełni ZA takim programem. Osoby są prawdziwe - nie jak w wytworach innych stacji telewizyjnych typu "Dlaczego ja?", "Ukryta Prawda". Ludzie w nich są podstawieni, historie mają lekko wspólność z rzeczywistością (może i są to prawdziwe problemy, ale ich rozwiązanie jest aż nader szybko ukazane). Program "W obcym ciele" należy bardziej do tych dokumentalnych, prezentujących po prostu życie pewnych ludzi, praktycznie nie różniących się od nas.

Czemu zachęcam do obejrzenia? Po to, by ludzie zrozumieli, że transseksualiści są normalnymi ludźmi, których nie powinno się odseparowywać, w moim odczuciu nie są "inni", po prostu są tymi osobami, jakimi się czują. Dzięki śledzeniu tego programu można zobaczyć, że Ci ludzie także mają uczucia, kochają, chcą się realizować w życiu. Są obok nas, a że nastała fala mody na "zmianę płci" to przecież nie ich wina, takie zabiegi są wykonywane już od 1930 r (w Niemczech), w Polsce od 1969, więc nie jest to żadna nowość, przynajmniej dla ostatnich 2, czy nawet 3 już teraz pokoleń. To, że nikt się tym wcześniej nie interesował to całkiem odmienna sprawa.

Chciałbym dożyć dnia, kiedy to ludzie będą akceptować "inność" danej osoby (no tylko w pozytywnym znaczeniu, de facto niektórzy naprawdę przeginają i nie wszystko idzie akceptować).

Ludzie mówią "nie odróżniaj się to będą Cię lubić". Niby dlaczego mam się nie wyróżniać w szarym społeczeństwie, gdzie panuje jedna moda, same stereotypy? No pytam, dlaczego? Chcesz ubierać się naprzeciw swojej płci - rób to! Chcesz się malować będąc chłopakiem? To się maluj. Boże, co komu do tego jak wyglądasz? Tak samo jak i mamy sekty zamiast kościołów, to i mamy różną modą, stylizację, subkultury. Każdy sam wybiera do której należy - ale powinien to zawsze zrobić sam, nie kierując się przy tym żadnymi emocjami. Powinna to być decyzja samodzielna, aby móc mówić o własnym, wykreowanym w pełni przez siebie JA. W dzisiejszym świecie każdy znajdzie osoby podobne do siebie, bez względu na to jakby się ubierał.

Dobrze. Najczęściej jest tak, że osobę "inną" otaczają ludzie pozornie "normalni", czyli "inny" nie może znaleźć wspólnego języka z nikim. Dochodzi do załamania, depresji, ciach. Życie może się urwać, jeśli będzie słaby psychiczny, albo może napierać co raz mocniej do zaakceptowania przez innych. Jaka by to droga nie była, będzie spowodowana osobami otaczającymi tego człowieka odmiennego. Nie wolno popadać w smutek, bo "jestem inny". NIE. Jesteś inny, bo jesteś sobą i to zrozum. Jeśli przez swoją inność szukasz pomocy - to ją znajdziesz, ale daj poznać się innym od wewnątrz, zaufaj. Jeżeli jednak lubisz swoją inność, bo jesteś wtedy jaki jesteś, nie wstydź się do cholery siebie, pokazuj co w Tobie najlepsze. Ludzie to docenią, bądź będą Ci zazdrościć - to normalne, każdy chciałby się wyróżniać, a nie oszukujmy się - żyjemy w bardzo przestarzałym społecznie kraju.

No cóż, na dziś tyle. Czeka mnie uzupełnianie lekcji, wszak matura się sama nie napiszę, a lekko za ponad miesiąc koniec roku szkolnego. Pozdrawiam i zapraszam do wpisywania się do katalogu blogów:

http://blogo-katalog.blogspot.com/

BĄDŹ ZAWSZE SOBĄ I RÓB TO CO KOCHASZ!